Toplu Sözleşmelerin 2. Turunda Diyanet-Sen’in Teklifleri Görüşüldü

DİYANET VE VAKIF HİZMET KOLU

TÜRKİYE DİYANET VE VAKIF

GÖREVLİLERİ SENDİKASININ (DİYANET-SEN)

2012-2013 YILLARINA İLİŞKİN

TOPLU SÖZLEŞME TEKLİFİNE DAİR

KOMİSYON RAPORU

ANKARA 2/5/2012

I- GİRİŞ

4688 sayılı Kamu Görevlileri Sendikaları ve Toplu Sözleşme Kanunu çerçevesinde 30 Nisan 2012 tarihinde başlayan toplu sözleşme görüşmelerinin ilk toplantısında, Kamu İşveren Heyeti Başkanı ile Kamu Görevlileri Sendikaları Heyeti Başkanı tarafından belirlenen toplu sözleşme gündeminin “Her Bir Hizmet Koluna Yönelik Mali ve Sosyal Haklarla İlgili Müzakerelerin Yürütülmesi” bölümüne ilişkin olarak Maliye Bakanlığı koordinatörlüğünde iki komisyon kurulması ve bu komisyonların hazırlayacağı Raporların 8-9 Mayıs 2012 tarihlerinde yapılacak toplantılarda değerlendirilmesi kararlaştırılmıştır.

II- ÇALIŞMA KONULARI

4688 sayılı Kanun ve ilgili Yönetmelik hükümleri çerçevesinde Devlet Personel Başkanlığına verilmiş olan Diyanet ve Vakıf hizmet koluna ilişkin Türkiye Diyanet ve Vakıf Görevlileri Sendikasının (Diyanet-Sen) toplu sözleşme teklifi, Maliye Bakanlığı koordinatörlüğünde ilgili tarafların katılımıyla oluşturulan Komisyon tarafından anılan Kanunun 28 inci ve 31 inci maddeleri ile diğer ilgili mevzuat hükümleri çerçevesinde değerlendirilmiş ve aşağıdaki şekilde tasnif edilmiştir.

(1) sayılı Liste

Hizmet Kolu Kapsamında Görüşülebilecek Mali ve Sosyal Haklar

(2) sayılı Liste

Genel Kapsamda Görüşülebilecek Mali ve Sosyal Haklar

(3) sayılı liste

Toplu sözleşme masasında değerlendirilmesi talep edilen diğer teklifler 

1- Türk Ceza Kanununun 219 uncu maddesinde yer alan, din görevlilerine yönelik düzenlemenin yürürlükten kaldırılması.

Gerekçe:

TCK’ nın “Görev sırasında din hizmetlerini kötüye kullanma” başlıklı 219. Maddesi: “İmam, hatip, vaiz, rahip, haham gibi dini reislerden biri vazifesini ifa sırasında alenen hükümet idaresini ve Devlet kanunlarını ve hükümet icraatını takbih ve tezyif ederse bir aydan bir seneye kadar hapis ve adlî para cezası ile cezalandırılır veya bunlardan birine hükmolunabilir.

(2) Yukarıdaki fıkrada gösterilen kimselerden biri işbu sıfattan bilistifade hükümetin idaresini ve kanun ve nizam ve emirleri ve dairelerden birine ait olan vazife ve salahiyeti takbih ve tezyife veya halkı kanunlara yahut hükümet emirlerini icraya veya memuru memuriyetinin vazifesi icabına karşı itaatsizliğe tahrik ve teşvik edecek olursa üç aydan iki seneye kadar hapse ve adlî para cezası ve müebbeden veya muvakkaten bilfiil o vazifeyi icradan ve onun menfaat ve aidatını almaktan memnuiyetine hükmolunur.

(3) Kendi sıfatlarından istifade ederek kanuna göre kazanılmış olan haklara muhalif iş ve sözlerde bulunmaya, bir kimseyi icbar ve ikna eden din reis ve memurları hakkında dahi baladaki fıkrada yazılı ceza tertip olunur.           

(4) Bunlardan biri dini sıfatından istifade ederek, birinci fıkrada yazılı fiillerden başka bir cürüm işlerse altıda bir miktarı çoğaltılmak şartıyla o cürüm için kanunda yazılı olan ceza ile mahkûm olur.

(5) Şu kadar ki kanun işbu sıfatı esasen nazarıitibara almış ise cezayı çoğaltmaya mahal yoktur.” şeklinde düzenlenmiştir.

TCK’nın 219. maddesi ile din görevlilerine hükümet icraatlarını eleştirme yasağı vardır. Din görevlilerini siyasi açıklamalarda bulundu şeklinde son derece suiistimale açık suçlamalarla karşı karşıya bırakan ve temel hak ve özgürlüklere, din ve vicdan özgürlüğüne ve fikir özgürlüğüne aykırı olan ve hiçbir kamu görevlisine getirilmeyen bu yasağın din görevlilerine getirilmesi hukukun temel ilkelerinden olan ve Anayasamızın 10. maddesinde ifadesini bulan eşitlik ilkesine de aykırıdır. Bu madde yasa metninden tamamen çıkarılmalıdır.

Ayrıca 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 125. Maddesinde düzenlenen disiplin cezalarında bu konu ile ilgili düzenlemeler mevcuttur. Örneğin 657 sayılı yasada “siyasi partiye girmek” eylemi disiplin cezası olarak düzenlenmektedir.

2- Müftülere resmi nikah kıyma imkanı verilmesi.

Gerekçe:

TMK 134. maddesinin 2. fıkrasına “belediye bulunan yerlerde belediye başkanı” ifadesinden sonra  “müftü”  kelimesi eklenmesi yeterlidir.

Böylece resmi nikah kıyan müftü veya vekili dini tören de tesis etmiş olacağından vatandaşlarımız ayrıca “imam nikahı” aramayacaktır. Hem vatandaşlarımız manen rahatlayacak hem de din görevlilerimiz TCK m.230 kapsamında suçlu duruma düşmeyeceklerdir.

4721 s.TÜRK MEDENİ KANUNU  

I. BAŞVURU MAKAMI

Madde 134 - Birbiriyle evlenecek erkek ve kadın, içlerinden birinin oturduğu yer evlendirme memurluğuna birlikte başvururlar.

Evlendirme memuru, belediye bulunan yerlerde belediye başkanı   [, MÜFTÜ]    veya bu işle görevlendirece  [KLERİ]  ği memur, köylerde muhtardır.

1. TÖREN YERİ

Madde 141 - Evlenme töreni, evlendirme dairesinde evlendirme memurunun ve ayırt etme gücüne sahip ergin iki tanığın önünde açık olarak yapılır. Ancak, tören evleneceklerin istemi üzerine evlendirme memurunun uygun bulacağı diğer yerlerde de yapılabilir.

 2. TÖRENİN ŞEKLİ

Madde 142 - Evlendirme memuru, evleneceklerden her birine birbiriyle evlenmek isteyip istemediklerini sorar. Evlenme, tarafların olumlu sözlü cevaplarını verdikleri anda oluşur. Memur, evlenmenin tarafların karşılıklı rızası ile kanuna uygun olarak yapılmış olduğunu açıklar.

 3. AİLE CÜZDANI VE DİNİ TÖREN

Madde 143 - Evlenme töreni biter bitmez evlendirme memuru eşlere bir aile cüzdanı verir.

Aile cüzdanı gösterilmeden evlenmenin dini töreni yapılamaz.

Evlenmenin geçerli olması dini törenin yapılmasına bağlı değildir.

5237 s. TÜRK CEZA KANUNU  

AİLE DÜZENİNE KARŞI SUÇLAR

BİRDEN ÇOK EVLİLİK, HİLELİ EVLENME, DİNSEL TÖREN

Madde 230 - (1) Evli olmasına rağmen, başkasıyla evlenme işlemi yaptıran kişi, altı aydan iki yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.

(2) Kendisi evli olmamakla birlikte, evli olduğunu bildiği bir kimse ile evlilik işlemi yaptıran kişi de yukarıdaki fıkra hükmüne göre cezalandırılır.

(3) Gerçek kimliğini saklamak suretiyle bir başkasıyla evlenme işlemi yaptıran kişi, üç aydan bir yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.

(4) Yukarıdaki fıkralarda tanımlanan suçlardan dolayı zamanaşımı, evlenmenin iptali kararının kesinleştiği tarihten itibaren işlemeye başlar.

(5) Aralarında evlenme olmaksızın, evlenmenin dinsel törenini yaptıranlar hakkında iki aydan altı aya kadar hapis cezası verilir. Ancak, medenî nikâh yapıldığında kamu davası ve hükmedilen ceza bütün sonuçlarıyla ortadan kalkar.

(6) Evlenme akdinin kanuna göre yapılmış olduğunu gösteren belgeyi görmeden bir evlenme için dinsel tören yapan kimse hakkında iki aydan altı aya kadar hapis cezası verilir.

Özellikle kadın haklarını ve onurunu korumak için önce resmi nikah kıyılmalıdır. Resmi nikah olmadan dini nikah kıyılmamalıdır. Ancak yıllardır var olan bu yasağa rağmen halkımız din görevlisini söz, nişan ve düğüne çağırıp dini nikah kıymasını istemektedir. Bir nevi teamül haline gelmiş olan bu uygulama yasalarla çeliştiği için en çok din görevlilerini mağdur etmektedir.

Halkın dini hassasiyetlerinden kaynaklanan ve uzun yıllardır teamül haline gelmiş olan bu uygulamaları kaldırmak mümkün olmadığına göre, uygulamaların suç olmaktan çıkaracak basit bir düzenleme yapmak mümkün gözükmektedir.

Sorunun çözümü; belediye memuruna, nüfus memuruna hatta gemi kaptanına tanınan nikah kıyma yetkisinin müftülere de tanınmasıdır.

3- İl ve ilçe idare kurullarında müftülerin de yer alması.

Gerekçe:

18.06.1949 tarihinde yürürlüğe giren 5442 sayılı İl İdaresi Kanunu’nun 57.maddesi:” İl idare kurulu, valinin başkanlığı altında hukuk işleri müdürü, defterdar, milli egitim, bayındırlık, sağlık ve sosyal yardım, tarım ve veterner müdürlerinden teşekkül eder.”  şeklinde düzenlenmiştir. Burada İl İdaresi Kanunu’ndan kaynaklanan bir eşitsizlik söz konusudur. O zaman ki yapıya göre çıkan yasada daha sonra oluşan idareler de yer almamaktadır. Bu da illerde sıkıntıya yol açmaktadır. Çok eski olan bu yasada gerekli değişiklikler yapılarak il ve ilçe müftülerinin de il ve ilçe idare kurullarında yer alması sağlanmalıdır.

4- Cami imam evlerinin Diyanet İşleri Başkanlığına tahsisi.

Gerekçe:

Din hizmeti sunanların hizmet gereği çalışma saatleri 24 saate yayıldığından bu hizmetlerin sağlıklı sunulabilmesi için mutlaka her camiye bir lojman tahsisi gereklidir. Diyanet hizmetine sunulan değişik kurumlara ait olan lojmanların ve idarelerinin Diyanet İşleri Başkanlığı’na verilerek tek elde toplanır.

5- Yeni göreve başlayan din görevlilerine intibak eğitimi verilmesi.

Gerekçe:

Diyanet İşleri Başkanlığı halen boş kadrolarını doldurmak için din hizmetini sunan personel alımı gerçekleştirmekte, görevin önemine binaen lise, ön lisans ve lisans düzeyinde personel alınmaktadır. Göreve başlama sürecinde personelin en az 4 aylık bir intibak eğitimine ihtiyaç duyulmaktadır. Bunun içinde yeterli eğitim görevlisi ve fiziki ortamın hazırlanması gerekmektedir.

6- Hac ve umre için din hizmeti sınıfında çalışanlardan görevlendirilecekler için uygulanacak kriterlere hizmet yılının eklenmesi, Başkanlık çalışanlarından hacca gitmek isteyen personel ile eşi için kuraya tabi tutulmaması.

7- Vaiz, imam-hatip ve Kur’an kursu öğreticilerinin kariyer basamaklarına ilişkin şartların yeniden gözden geçirilmesi.

8- Hizmet kolu kapsamındaki kuruluşlarda çalışan personelin resmi görevlerinin ifasında kamu hizmetinin gerektirdiği ciddiyet dâhilinde kılık ve kıyafetlerini serbestçe seçebilmesi.

9- Kurum personelini ilgilendiren kurul, komisyon ve benzeri çalışmalara sendika temsilcilerinin katılması.

10- Her il merkezi ve uygun görülen ilçelerde Diyanet İşleri Başkanlığı personelinin yararlanabileceği ve konaklama hizmeti sunulan en az bir diyanet evinin açılması.

Gerekçe:

Diyanette çalışan personelin ve ailelerinin ihtiyacı olan şehir gezilerinde kalma ve barınma yeri problemlerinin kökten çözümüne katkı sağlayacak her şehirde bir Diyanet Misafirhanesine ihtiyaç duyulduğu aşikardır. Personel sayısına bakıldığı zaman bunun bir ihtiyaç olduğu açıktır.

11- Hastane, huzurevi, cezaevi, sığınma evi ve çocuk esirgeme ve yetiştirme yurtlarında din hizmetinin sunulması.

Gerekçe:

Avrupa’da 20. yy. başından itibaren hastanelerde yatarak tedavi gören hastalara dini ihtiyaçlarını karşılamak, onlara moral vermek, ibadetlerini imkanlar ölçüsünde yerine getirmelerine yardımcı olmak ve yaşama dirençlerini desteklemek amacıyla din hizmeti sunulmaktadır. Ülkemizde ise 1995 yılının başlangıcında kısa süreli de olsa hastanelerde yatarak tedavi gören hastalara din hizmeti verilmiştir. Ancak yasal boşluk yüzünden hastanelerde din hizmeti uygulaması devam ettirilememiştir.

Hastanelerimizde Batı’daki uygulama ile paralel olarak din hizmeti uygulaması yeniden başlatılmalıdır. Çünkü hastanede yatan hastalar morale, yakın ilgiye ve manevi desteğe her zamankinden ve herkesten daha fazla muhtaçtırlar. AB sürecinde her alanda olduğu gibi bu alanda da AB’ye uyum sağlanmalı ve hastanelerimizde din hizmeti sunulmalıdır.

12- Sözleşmeli personelin kadroya alınması.

Gerekçe:

Diyanet İşleri Başkanlığı Taşra Teşkilatında vaiz, Kuran Kursu Öğreticisi, imam-hatip ve müezzin kayyım ihtiyacının karşılanması amacıyla 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 4. Maddesinin (b) bendi ile 06.06.1978 tarihli ve 7/15754 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı’nda belirtilen sözleşmeli personel çalıştırılmasına ilişkin esasların Sınav Şartı Başlıklı Ek-2/b çerçevesinde halen Başkanlığımızda vaiz 44, Kuran Kursu Öğreticisi 810, imam-hatip 3770, müezzin kayyım 171, yurt dışındaki mali katip 8 olmak üzere toplan 4800 personel sözleşmeli olarak çalışmaktadır.

Bunların 04.06.2011 tarih ve 27954 (Mükerrer) sayılı resmi gazetede yayımlanan 632 Sayılı Devlet Memurları Kanununun 4 Üncü Maddesinin (B) Fıkrası İle 4924 Sayılı Kanun Uyarınca Sözleşmeli Personel Pozisyonlarında Çalışanların Memur Kadrolarına Atanması Amacıyla Devlet Memurları Kanununda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Hükmünde Kararnameden sonra alındığından halen sözleşmeli olarak çalışmaktadırlar. Hak ve eşitliğin sağlanması için sözleşmeli statüde çalışan bu personeller de daha önce yapıldığı gibi kadroya alınmalıdır.

13- Yardımcı hizmetler sınıfına dahil personelin genel idari hizmetler sınıfına geçirilmesi, kadro ve derecelerinin eğitim durumlarına göre düzenlenmesi.

Gerekçe:

657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun “Tesis edilen sınıflar” başlıklı 36.maddesi: “Bu Kanuna tabi kurumlarda çalıştırılan memurların sınıfları aşağıda gösterilmiştir.

I - GENEL İDARE HİZMETLERİ SINIFI: Bu Kanunun kapsamına dahil kurumlarda yönetim, icra, büro ve benzeri hizmetleri gören ve bu Kanunla tespit edilen diğer sınıflara girmeyen memurlar Genel İdare Hizmetleri sınıfını teşkil eder.

VIII - YARDIMCI HİZMETLER SINIFI: Yardımcı hizmetler sınıfı, kurumlarda her türlü yazı ve dosya dağıtmak ve toplamak, müracaat sahiplerini karşılamak ve yol göstermek; hizmet yerlerini temizleme, aydınlatma ve ısıtma işlerinde çalışmak veya basit iklim rasatlarını yapmak; ilaçlama yapmak veya yaptırmak veya tedavi kurumlarında hastaların ve hastanelerin temizliği ve basit bakımı ile ilgili hizmetleri yapmak veya kurumlarda koruma ve muhafaza hizmetleri gibi anahizmetlere yardımcı mahiyetteki görevlerde her kurumun özel bünyesine göre ve yine bu mahiyette olmak üzere ihdasına lüzum gördüğü yardımcı hizmetleri ifa ile görevli bulunanlardan 4 üncü maddenin (D) bendinde tanımlananların dışında kalanları kapsar. Bu sınıfa dahil personel tarafından yerine getirilmesi gereken hizmetlerden hizmet yerlerinin ve tedavi kurumlarının temizlenmesi, tesisatın bakım ve işletilmesi ve benzeri nitelikteki hizmetlerin üçüncü şahıslara ihale yoluyla gördürülmesi mümkündür.” şeklinde düzenlenmiştir.

Diyanette çalışan yardımcı hizmetler sınıfını genelde din hizmeti sınıfından geçen personel oluşturmaktadır. Bundan dolayı bunların çalışmalarında gerekli verim alınamamakta ve bu durum personelde psikolojik sıkıntılar oluşmaktadır. Bunların çoğu ailevi ihtiyaçlardan dolayı merkezi yerlerde görev yapmak amaçlı bu kadroları istemişlerdir. Bazı kurumlarda bu kadrolarda çalışanlar görevde yükselme imtihanına tabi tutulup memurluğa terfi ettirilerek bu hizmetler hizmet satın alımı yoluyla yapılmaktadır.

14- Köylerde görevli personelin okuyan çocukları için yurt desteği sağlanması.

Gerekçe:

Diyanet İşleri Başkanlığı’nda çalışan (TUİK verilerine göre 34600-35200 köy bulunmaktadır) 36-37 bin arasında din görevlisi köylerde görev yapmakta ve 24 saat köyde bulunmaktadır. Diğer kamu kuruluşu hizmetleri ise şehir merkezlerinden gidiş geliş yapmakta, kamu adına hizmet veren bu görevlilerin öncelikle iyi bir lojmana ihtiyacı bulunmaktadır. Bunun yanında çocukları okul çağına gelen görevlilerimiz köylerden tayin talebinde bulunmaktadır. Tayin talebi gerçekleşmeyenlerin bir çoğu aile ve çocuklarının eğitimi için şehir merkezlerinde ev tutmakta, aile bölünmekte ve görev aksamaktadır. Bu durumlar göz önünde bulundurularak köylerde görev yapmayı özendirecek maddi ve manevi katkılara ihtiyaç duyulmaktadır. Başta okuyan  çocukları için burs ve yurt temini gibi ihtiyaçlar karşılanmalıdır.

15- 2005 yılından sonra göreve başlayan personele 1 derece verilmesi.

Gerekçe: Diyanet İşleri Başkanlığı kadrolarında bulunanlardan 15.01.2005 tarihinden sonra Başkanlık kadrolarındaki görevlerine başlayanlar ile 458 sayılı Kanun Hükmünde Kararname hükümlerinden faydalanamayanların kazanılmış hak aylıkları, 458 KHK’de öngörülen usul ve esaslar dahilinde bir defaya mahsus olmak üzere öğrenim durumlarına bakılmaksızın ve kadro aranmaksızın bir üst derecenin aynı kademesine getirilir ve alt derecede bulunan kademede geçirilen süre üst derecedeki kademede geçmiş sayılır.

16- Görevde yükselme ve unvan değişikliği sınavlarının açılması.

17- Maddi hasarlı trafik kazalarına karşı sigorta yaptırılması.

Gerekçe: Diyanet İşleri Başkanlığı ve Vakıflar Genel Müdürlüğü bünyesinde Şoför kadrolarında görev yapan personel tarafından kullanılan araçların, 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu anlamında işletilmesinden doğacak zararlardan korunması için bedeli Kurum bütçesinden karşılanmak üzere kasko sigortası yaptırılır. Yine bundan doğan zararlardan, söz konusu personelin kasden verdiği zararlar müstesna olmak üzere personele rücu edilmez.

18- Personele, eğitim durumuna göre yükselebileceği en üst dereceye kadar ilerleyebileceği kadro sisteminin kurulması.

19- Statüsüne bakılmaksızın kamuda geçen hizmet sürelerinin tamamının kazanılmış hak aylığında değerlendirilmesi.

20- İmam - hatip ve müezzin ve kayyımların haftalık izin sürelerinin ikiye çıkarılması.

Gerekçe:

657 Sayılı Devlet Memurları Kanun’nun “Çalışma saatler” başlıklı 99.maddesi: “Memurların haftalık çalışma süresi genel olarak 40 saattir. Bu süre Cumartesi ve Pazar günleri tatil olmak üzere düzenlenir.” Memurların genelinde olduğu gibi haftada iki gün tatil yapılması hakkaniyet ve eşitlik ilkesinin gereğidir. Diğer kamu kuruluşları çalışma günleri haftada 5 gündür. Bu nedenle Diyanet İşleri Başkanlığı bünyesinde yer alan imam-hatip ve müezzin kayyımlar, diğer hizmet sınıfındaki memurların da haftada iki gün tatil yapmaları en tabi haklarıdır.

21- Kur’an kursu ve cami giderleri için Başkanlık bütçesinde yeterli ödeneğin ayrılması.

22- Yatılı kur’an kurslarında öğrenci sayısı 30 ve daha fazla olan yerlere aşçı ve diğer personelin tahsis edilmesi.  

23- Başkanlığa bağlı kur’an kurslarının MEB bağlı okullara uygulanan FATİH projesi kapsamına alınması.

24- Murakıp kadrolarının unvanının denetmen veya müfettiş olarak değiştirilmesi.

Gerekçe 1:

Bilindiği üzere, Başkanlığımızın taşra teşkilatında verdiği din hizmetlerinin denetimi,  il ve ilçe müftülüklerine bağlı olarak görev yapan murakıplarla yerine getirilirken, 13.07.2010 tarihinde yürürlüğe giren  6002 Sayılı Kanunla murakıplık görevinin kademeli olarak iptal edilmesi ve bu görevin, aynı kanunun 12. maddesine göre vaizlere yaptırılması düşünülmüş ancak, takriben bir yıllık süre içerisinde bu uygulamanın doğru olmayacağı değerlendirilerek, 653 Sayılı KHK.’nin 10’uncu maddesiyle 400 yeni kadro ile beraber murakıplık görevi yeniden ihdas edilmiştir.

Yeni teşkilat kanunu ile, müezzin kayyımlık,  imam-hatiplik, Kuran kursu öğreticiliği ve vaizlik kariyer meslek haline getirilmiş ancak, murakıplık kademeli olarak iptal edileceği düşünüldüğü için bu kanunda herhangi bir düzenlemeye gidilmemiş ve başkanlık personelinin tamamının özlük hakları ve mali durumlarında iyileştirmeler yapılırken, murakıplar için herhangi bir iyileştirme yapılmamıştır. (Örnek olarak İl Müftü Yardımcısı, İlçe Müftüsü, Eğitim Görevlisi ve mesleği ile ilgili yüksek öğrenim mezunu olup Vaiz kadrosuna atananların tazminatları %175’ine yükseltilmiş,  şube müdürleri ve vaizlerle eşdeğer kadro olan murakıpların tazminatları ise din hizmetleri sınıfına dâhil kadrolarda bulunan imam-hatip ve müezzin kayyımlarla aynı tutularak % 95 kapsamında değerlendirilmiştir.)

Yeni Teşkilat Kanunu çerçevesinde yayımlanan, D.İ.B. Atama ve Yer Değiştirme Yönetmeliğinin 18’inci maddesinin 1/ç bendine göre murakıpların atama usulü, Diyanet merkez ve taşra teşkilatında üst düzey görevlerde bulunan personelle birlikte, İnsan Kaynakları Genel Müdürünün teklifi üzerine Başkan onayı ile yapılacağı hükme bağlanmış, aynı yönetmeliğin 32/1-b maddesine göre de murakıp, İşletme müdür yardımcısı, şube müdürü, yayınevi satış müdürü, vaiz ve cezaevi vaizi ile eşdeğer kadro olarak kabul edilerek 2. Kademede yer almıştır.

Aşağıdaki tablodan da anlaşılacağı üzere, 3’üncü, 4’üncü, 5’inci hatta 6’ncı kademede yer alan memurların tazminat ve ek ödeme oranları bile, 2’nci kademedeki murakıpların tazminat ve ek ödeme oranlarından daha yüksek tutulduğu ve murakıpların,  alt kademedeki pek çok memurdan bile daha az ücret aldıkları görülmektedir.

Sayıları yüz bini aşan Diyanet taşra teşkilatındaki hizmetlerinin denetiminin artık bir ihtiyaç olduğu ve murakıplığın yeniden ihdasını sağlayan son 653 Sayılı KHK. ile, şimdiye kadar sadece cami hizmetlerini denetleyen bir murakıp anlayışından, “.. İl ve ilçe müftülüklerine bağlı olarak taşra teşkilatında Başkanlıkça yürütülen hizmetlerin denetimiyle görevli..”  murakıp anlayışına geçildiği anlaşılmaktadır.

Ancak, bütün Devlet kurumları yaptıkları mevzuat değişiklikleri ile, çalıştırdığı personelin çalışma şartları, idari, mali ve özlük haklarının iyileştirilmesini amaçladığı gibi, Başkanlığımızda taşra teşkilatında yürüttüğü hizmetleri en iyi şekilde denetleyebilmesi için çalıştırdığı denetim elemanlarının çalışma şartları, idari, mali ve özlük haklarında gerekli iyileştirmeleri yapması haklı bir beklenti oluşturmaktadır. M.E.B.lığı ve Maliye Bakanlığı gibi diğer Devlet kurumlarının örneklerinden de hareket edilerek (İlköğretim Müfettişi/Eğitim Müfettişi/Denetmeni ile Vergi Denetmeni/Müfettişliği düzenlemeleri), yıllarca bir müfettiş gibi hizmet ettiği halde, denetlediği memurların çoğundan daha az bir ücret alan murakıpların  hak ettikleri statü ve unvana kavuşturulmaları, denetim, inceleme, soruşturma ve ön inceleme gibi belli bir uzmanlık gerektiren Başkanlık hizmetlerinin zamanında, yerinde etkin ve verimli bir şekilde yapılmasını da sağlayacaktır.

Başkanlığımızın, İl Milli Eğitim Müdürlüklerindeki Eğitim Müfettişliği veya Eğitim Denetmenliği örneklerini de değerlendirerek, İl Müftülüklerine bağlı İl Teftiş Kurulu veya İl Denetim Başkanlığı oluşturulması ve mevcut murakıpların Müftülük Müfettişi veya Müftülük Denetmeni unvanı verilmek suretiyle statü, özlük ve mali haklarında iyileştirmeler yapılmalıdır.

Gerekçe 2:

             6245 sayılı Harcırah Kanunu’nun “Harcırahın unsurları” başlıklı 5. Maddesi“Harcırah; yol masrafı, yevmiye, aile masrafı ve yer değiştirme masrafını ihtiva eder. İlgili, bu kanun hükümlerine göre bunlardan birine, birkaçına veya tamamına müstahak olabilir.” Şeklindeki hükmü uyarınca “harcırah” kavramını tanımlamış ve yol masrafını harcırahın unsuru olarak belirtmiştir.

Yine aynı 6245 sayılı Harcırah Kanunu’nun “Muvakkat vazife harcırahı (Yol masrafı ve yevmiye” başlıklı 14.maddesi: ”Aşağıda gösterilen memur ve hizmetlilere muvakkat vazife harcırahı olarak yol masrafı ile yevmiye verilir ve hamal (Cins ve adedi beyannamede gösterilmek suretiyle) bagaj ve ikametgah veya vazife mahalli ile istasyon, iskele veya durak arasındaki nakil vasıtası masrafları da ayrıca tediye olunur: 1. Birinci maddede yazılı kurumlara ait bir vazifenin ifası maksadiyle muvekkaten yurt içinde veya dışında başka bir yere gönderilenlere; 2. Yeni ve eski memuriyetlerine mütaallik bir meseleden dolayı bu kanuna tabi kurumlarca açılan bir dava sebebiyle sanık veya davalı olarak (İşten el çektirilmiş olsun veya olmasın) başka bir yere gönderilenlerden lehinde netice hasıl olanlara; 3. Memuriyet merkezlerinin bulunduğu mahal dışındaki bir vazifeye vekaleten gönderilenlere; 4. Fiilen oturduğu mahalden gayrı bir yere açıktan vekaleten gönderilenlere (yalnız gidiş ve dönüşleri için); 5.Muvakkat kaza salahiyeti ile gönderilenlere.” ve ”Memuriyet mahalleri içinde yol masrafı” başlıklı 28.maddesi: ”Memuriyet mahalli içinde taşıt ile gidilmesi gereken bir yere görev ile gönderilenlerin (48 nci madde kapsamına girenler hariç) yol masrafı mutat olan taşıt aracına göre yapılacak gerçek masraf üzerinden verilir. Acele ve zorunlu hallerde, daire amirinin onayı ile, mutat taşıt dışındaki araçlarla gidilmesi halinde bu taşıt için yapılan masraf yol masrafı olarak ödenir.”  şeklinde düzenlenmiştir. Bu düzenlemelerden de görüleceği üzere memurların görevleri kapsamındaki yol ve sair masrafları Harcırah Kanunu kapsamında karşılanmalıdır.

25- Camilere imam-hatip ve müezzin kayyım olmak üzere iki adet kadro tahsis edilmesi.

Gerekçe:

Camilerin müşterisi aynı zamanda yediden yetmişe bütün bir kesim olduğu için görevlilerinde sadece namaz kıldırmak değil camiye gelen her türlü problem ve manevi yönden ilgilenme zorunluluğu ihtiyacı olduğundan aynı zamanda camilerin her türlü ihtiyaçlarının giderilmesi noktasında temizlik vs. gibi işleri ve izinli olduğu günlerde görevin aksamaması noktasında ikinci bir görevliye ihtiyaç duymaktadır.

26- 632 sayılı KHK ile memurluğa geçen sözleşmeli personelin yararlanmış olduğu haklardan, açıktan atama suretiyle memurluğa atanan sözleşmeli personelin de yararlandırılması.

Gerekçe:

04.06.2011 tarihli ve 27954 sayılı Resmi Gazete’de Yayımlanarak Yürürlüğe giren 632 sayılı Kanun Hükmünde Kararname:

657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 4 üncü maddesinin (B) fıkrası ile 4924 sayılı Kanun uyarınca sözleşmeli personel pozisyonlarında çalışanların memur kadrolarına atanması amacıyla Devlet Memurları Kanununda değişiklik yapılması; 6/4/2011 tarihli ve 6223 sayılı Kanunun verdiği yetkiye dayanılarak, Bakanlar Kurulu’nca 2/6/2011 tarihinde kararlaştırılmıştır.

MADDE 1 – 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanununa aşağıdaki geçici madde eklenmiştir.

“GEÇİCİ MADDE 37- Kamu kurum ve kuruluşlarının merkez ve taşra teşkilatı ile bunlara bağlı döner sermayeli kuruluşlarda, ayın veya haftanın bazı günleri ya da günün belirli saatleri gibi kısmi zamanlı çalışanlar ile yükseköğretim kurumlarının araştırma-geliştirme projelerinde proje süreleriyle sınırlı olarak çalışanlar hariç olmak üzere, 4 üncü maddenin (B) fıkrası ve 10/7/2003 tarihli ve 4924 sayılı Eleman Temininde Güçlük Çekilen Yerlerde Sözleşmeli Sağlık Personeli Çalıştırılması ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun uyarınca vizelenmiş veya ihdas edilmiş sözleşmeli personel pozisyonlarında bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihte çalışmakta olan ve 48 inci maddede belirtilen genel şartları taşıyanlardan otuz gün içinde yazılı olarak başvuranlar, pozisyonlarının vizeli olduğu teşkilat ve birimde, bulunduğu pozisyon unvanıyla aynı unvanlı 190 sayılı Genel Kadro ve Usulü Hakkında Kanun Hükmünde Kararnameye ekli cetvellerde yer alan memur kadrolarına, bulunduğu pozisyon unvanıyla aynı unvanlı memur kadrosu olmaması halinde, 190 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye ekli cetvellerde yer alan kadro unvanlarıyla sınırlı olmak ve sözleşmeli personel pozisyonlarına ilişkin vize cetvellerindeki nitelikler dikkate alınmak suretiyle Maliye Bakanlığı ve Devlet Personel Başkanlığınca müştereken belirlenen memur kadrolarına, bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren altmış gün içinde kurumlarınca atanırlar.

4 üncü maddenin (B) fıkrası ve 4924 sayılı Kanun uyarınca çalışmakta iken bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce askerlik, doğum, milletvekili ve mahalli idareler genel ve ara seçimleri ile ücretsiz izin nedenleriyle görevlerinden ayrılanlardan ilgili mevzuatına göre yeniden hizmete alınma şartlarını kaybetmemiş olanlar hakkında da bu madde hükümleri uygulanır. Bunlar için birinci fıkrada belirtilen süreler yeniden hizmete alındıkları tarihten itibaren başlar.

Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce 4 üncü maddenin (B) fıkrası ve 4924 sayılı Kanun uyarınca çalışmakta iken 24/11/2004 tarihli ve 5258 sayılı Aile Hekimliği Pilot Uygulaması Hakkında Kanun hükümlerine göre aile hekimliği uygulamasında görev alanlar hakkında görevlerinden ayrılmalarına gerek kalmaksızın bu madde hükümleri uygulanır.

Bu madde hükümlerine göre memur kadrolarına atananların, 4 üncü maddenin (B) fıkrası ve 4924 sayılı Kanun uyarınca sözleşmeli personel pozisyonlarında geçirdikleri hizmet süreleri, öğrenim durumlarına göre yükselebilecekleri dereceleri aşmamak kaydıyla kazanılmış hak aylık derece ve kademelerinin tespitinde değerlendirilir. Bunlar, atandıkları kadronun mali ve sosyal haklarına göreve başladığı tarihi takip eden aybaşından itibaren hak kazanır ve önceki pozisyonlarında aldıkları mali ve sosyal haklar hakkında herhangi bir mahsuplaşma yapılmaz.

Bu madde kapsamında memur kadrolarına atananlara iş sonu tazminatı ödenmez. Bu personelin önceden iş sonu tazminatı ödenmiş süreleri hariç, iş sonu tazminatına esas olan toplam hizmet süreleri, 8/6/1949 tarihli ve 5434 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı Kanunu uyarınca ödenecek emekli ikramiyesine esas toplam hizmet süresinin hesabında dikkate alınır.

Bu madde kapsamında sözleşmeli personelin atanacağı memur kadroları, 190 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye ekli cetvellerde yer alan sınıf, unvan ve derecelerine uygun olmak şartıyla, başka bir işleme gerek kalmaksızın atama işleminin yapıldığı tarih itibarıyla ihdas edilerek kurumların 190 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye ekli cetvellerinin ilgili bölümlerine eklenmiş ve memur kadrolarına atananların pozisyonları başka bir işleme gerek kalmaksızın iptal edilmiş sayılır. İhdas edilen kadrolar ile iptal edilen pozisyonlar; unvanı, sınıfı, adedi, derecesi, teşkilatı ve birimi belirtilmek suretiyle birinci fıkrada belirtilen altmış günlük sürenin bitiminden itibaren iki ay içinde Maliye Bakanlığı ve Devlet Personel Başkanlığına bildirilir.

Bu maddenin uygulamasında ortaya çıkabilecek tereddütleri gidermeye Maliye Bakanlığı ve Devlet Personel Başkanlığı yetkilidir.”

27- Vakıflar Genel Müdürlüğünün planladığı projelerden kendi bünyesinde bulunan mimar ve mühendisleri tarafından yapılması mümkün olan projeler için ihale yapılmaması, bu projelerin kendi bünyesindeki mimar ve mühendisler tarafından yürütülmesi.

28- Vakıflar Genel Müdürlüğü tarafından kurulan, Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi ile Bezmialem Vakıf Üniversitesi için öğrenci alımı yapılırken Vakıflar Genel Müdürlüğü çalışanlarının eş ve çocukları için kontenjan ayrılması ve eğitim süresince burs sağlanması.

29- Kamu çalışanlarının yıllık izinleri kullandırılırken hafta tatili olan cumartesi ve pazar günleri ile resmi tatil olan dini ve milli bayram günleri izin süresinden sayılmaması.

Gerekçe: 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun “Yıllık izin” başlıklı 102.maddesi:” Devlet memurlarının yıllık izin süresi, hizmeti 1 yıldan on yıla kadar (On yıl dahil) olanlar için yirmi gün, hizmeti on yıldan fazla olanlar için 30 gündür. Zorunlu hallerde bu sürelere gidiş ve dönüş için en çok ikişer gün eklenebilir.” şeklinde düzenlenmiştir. 

657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun “Yıllık izinlerin kullanılışı” 103.maddesi: “Yıllık izinler, amirin uygun bulacağı zamanlarda, toptan veya ihtiyaca göre kısım kısım kullanılabilir. Birbirini izliyen iki yılın izni bir arada verilebilir. Cari yıl ile bir önceki yıl hariç, önceki yıllara ait kullanılmayan izin hakları düşer. Öğretmenler yaz tatili ile dinlenme tatillerinde izinli sayılırlar. Bunlara, hastalık ve diğer mazeret izinleri dışında, ayrıca yıllık izin verilmez. Hizmetleri sırasında radyoaktif ışınlarla çalışan personele, her yıl yıllık izinlerine ilaveten bir aylık sağlık izni verilir.” şeklinde düzenlenmiştir.